کد مطلب:316689 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:219
من گدای حسینم
من گدایم گدای حسینم
مستحق عطای حسینم
عاشق و مایه ی سوز و سازم
روی او قبله گاه نمازم
از غلامی او سرفرازم
نوكری بر سرای حسینم
دل زمهر رخش برنگیرم
هر غمش را به جان می پذیرم
این فراهم بود تا بمیرم
زنده چون با ولای حسینم
گرچه از حد فزون است گناهم
پور زهرا بود عذر خواهم
روز محشر مگو بی پناهم
در پناه لوای حسینم
نور صدق و صفا دارد این دل
عاشق كربلای حسینم
از جوانی به پیری رسیدم
عاقبت كربلا را ندیدم
بارالها مكن ناامیدم
بین كه مدحت سرای حسینم
گریم از ماتم اكبر او
بر لب تشنه اصغر او
بر تن بی سر و بر سر او
خون جگر در عزای حسینم [1] .
[1] سيد رضا مؤيد.